όταν ο φόβος ξεπερνά "τα όρια του λογικού" ή η συναισθηματική νοημοσύνη του Έλληνα σε περίοδο κρίσης!

"Ήταν μια τραγική αλυσίδα λαθών. Η δεκατετράχρονη Ματίλντα Κράμπτρι ήθελε να σκαρώσει μια απλή φάρσα στον πατέρα της. Πήδηξε λοιπόν από το ντουλάπι, όπου είχε σκαρφαλώσει, και φώναξε "μπου-ουυ!" στους γονείς της που επέστρεφαν στη μία τη νύχτα από ένα φιλικό σπίτι.

Όμως, ο Μπόμπι Κράμπτρι και η γυναίκα του νόμιζαν ότι η Ματίλντα θα έμενε με φίλους της εκείνη τη νύχτα. Μπαίνοντας στο σπίτι και ακούγοντας θόρυβο, ο κύριος Κράμπτρι έπιασε το τριανταπεντάρι του και πήγε στο δωμάτιο της Ματίλντα για να ελέγξει. Καθώς η κόρη του πηδούσε από το ντουλάπι, ο Κράμπτρι την πυροβόλησε στο λαιμό. Η Ματίλντα Κράμπτρι ξεψύχησε δώδεκα ώρες αργότερα" (Goleman D., " η συναισθηματική νοημοσύνη",1995).

Ο φόβος είναι ένα από τα πιο πρωτόγονα συναισθήματα στον άνθρωπο. Στην αρχαιότητα, μαζί με το άγχος, τον προστάτευε από τις όποιες απειλές. Οι άνθρωποι των σπηλαίων, εξαιτίας του άγχους και του φόβου αναγκάστηκαν να φτιάξουν όπλα για να προστατευθούν από τους εχθρούς και από τα άγρια ζώα. Έφτιαξαν πιο ασφαλείς κρυψώνες για να φυλαχθούν από τα καιρικά φαινόμενα και εργαλεία για να διευκολύνουν τη ζωή τους.

Στις σύγχρονες εποχές ο φόβος αποτελεί σύμμαχο του ανθρώπου, ως ένας "συνετικός παράγοντας" που πολλές φορές μας σώζει τη ζωή. Σε αντίθεση με την "αμερικάνικη" ιστορία του Goleman, όπου ο φόβος του κυρίου Κράμπτρι καταδίκασε μια συνηθισμένη κατά τ' άλλα παιδική φάρσα της κόρης του, σε πολλές άλλες περιπτώσεις μπορεί να σώσει όντως τη ζωή μας. Ας σκεφθούμε πως βαδίζουμε σε έναν δρόμο και ξαφνικά ακούμε τον ήχο ενός αυτοκινήτου. Αυτομάτως θα κινητοποιηθούμε προκειμένου να μην μας χτυπήσει. Κάτι τέτοιο θα ήταν άσκοπο όμως αν ακούγαμε το αυτοκίνητο πίνοντας τον καφέ στο μπαλκόνι μας!

Σε μια προσπάθεια σύνδεσης του "λογικού" με τον "παράλογο", ο φόβος μας έσπρωξε σε μια τραγική αλληλουχία πράξεων και στην πολιτικο-οικονομική σκηνή της χώρας μας: θα πεινάσουμε για να μην χρεωκοπήσουμε ή θα χρεωκοπήσουμε για να μην πεινάσουμε; Ο φόβος του δημοψηφίσματος και των απειλών περί χρεωκοπίας έσπρωξε τον έλληνα να αποσύρει καθημερινά τις καταθέσεις του. Η καθημερινή απόσυρση χρημάτων από τις τράπεζες οδηγεί στην κατάρρευση των τραπεζών. Η κατάρρευση των τραπεζών οδηγεί προοδευτικά και με μαθηματική ακρίβεια σε χρεωκοπία. 

Ο φόβος για το μέλλον μπορεί να είναι υπαρκτός όχι όμως πάντα και λογικός. Δώσαμε πολλά χρόνια έμφαση στο λογικό και στον δείκτη νοημοσύνης μας. "Είτε μας αρέσει είτε όχι, η ευφϋία δεν οδηγεί πουθενά όταν τα συναισθήματα έχουν κλονιστεί".