Η "τέχνη" της ενδελέχειας

Υπήρξε φορά που χρειάστηκε να βοηθήσεις κάποιον; Που βρέθηκες στη θέση να φροντίσεις; Που σου ζητήθηκε να προσφέρεις τη φροντίδα, την περιποίησή σου;

Αν όχι, σίγουρα βρέθηκες στην άλλη μεριά. Σε εκείνη που χρειάστηκες βοήθεια, που ζήτησες περιποίηση-εξάλλου είναι στην ανθρώπινη φύση η εγωϊστική μας τάση. Υπήρξαμε όλοι βρέφη, δεν το θυμόμαστε, ασυνείδητα ζητούσαμε την περιποίηση της μάνας, τη φροντίδα της, το στήθος της για να τραφούμε, το χάδι της για να σταματήσει το κλάμα. Εκείνο το κλάμα ήταν η έκφραση της ανάγκης μας.

Όμως πόσο συχνά μας ζητάται να φροντίσουμε κάποιον; Ένα άγγιγμα, μια αγκαλιά, ένα φιλί, δύο ζεστά χέρια να φωλιάσει το δικό μας, λίγος έρωτας, ένα χτύπημα, ένας πόνος, ένα κλάμα, μια μοιρασιά φροντίδας και ενδελέχειας...

Η ενδελέχεια που Αριστοτέλης στους περιπάτους του την δίδασκε, ως μια άμορφη ύλη εν δυνάμει, η οποία εξελίσσεται και γίνεται ενέργεια, μορφή, πραγματικότητα. Αυτή η “άμορφη ύλη” που πηγάζει από μέσα μας, μια ζεστασιά, φροντίδα, ενσυναίσθηση που καταλήγει να παίρνει για μορφή ένα χαμόγελο, μια ασφάλεια, μια οικειότητα, ένα χάδι, ένα φιλί, μια αγκαλιά.

Πόσο εύκολο σου είναι να αφιερωθείς; Να νιώθεις εκείνη τη γαλήνη και ικανοποίηση όταν βλέπεις την ευχαρίστηση στο πρόσωπο του άλλου; Όταν ένα “ευχαριστώ” γεμίζει τις αποθήκες αγάπης και χαράς στο “μέσα σου”... ήταν σαν τότε που πρωτοερωτευόσουν, που περίμενες καρτερικά ένα “σε θέλω”, ένα “σ' αγαπώ” και ήταν αρκετά για να σε γεμίσουν, να σε φροντίσουν, να σε κάνουν να νιώθεις πως κάπου ανήκεις και κάποιος είναι για σένα... τότε που χρειαζόσουν 2 μάτια να σε κοιτάξουν, 2 αυτιά να σε ακροαστούν-όχι απλά να σε ακούσουν, 2 απλωμένα χέρια με ζεστές παλάμες ανοικτές για τα δικά σου...

Ποιος ήταν εκεί τότε; Σκέφτηκες; Θυμήθηκες; η μητέρα σου, ο πατέρας σου, η σύντροφός σου, ο φίλος σου; Ποιος; Ποιος έδωσε τον χρόνο του, την ύπαρξή του για τις ανάγκες σου;

Και εσύ; Ανταπέδωσες; Ήσουν εκεί όταν κάποιος σε χρειάστηκε; Όταν σου ζητήθηκε άπλωσες το χέρι σου; Στάθηκες δίπλα του με υπομονή, διάθεση, έτοιμος για φροντίδα;

Πώς ήταν αυτή η εμπειρία σου;

Χρειάζεται να παίρνουμε...ας αναρωτηθούμε όμως, πότε παίρνουμε περισσότερα; Όταν απλά παίρνουμε ή όταν δίνουμε;

Ιατρού Γιώργος

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας